Gedigte verskil van prosawerke deur die aanwesigheid van gereelde lynbreuke. Wanneer u verse op die werf plaas, moet u 'n enkele spasie tussen die lyne en 'n dubbele - tussen strofe, byvoorbeeld kwatryne, laat.
Instruksies
Stap 1
Maak seker dat die gedig wat u na die webwerf gaan oplaai persoonlik deur u geskep is, of dat u die reg het om dit onder die publiek te bring (onder 'n kontrak, 'n gratis lisensie, of as gevolg van die oordrag daarvan na die publieke domein).
Stap 2
Wanneer u verse op die werf plaas, is dit handig om die HTML-tag te gebruik
… Plaas dit voor die stuk teks en plaas die sluitplaatjie daarna
… Die gedig sal in 'n monospasie-lettertipe vertoon word (indien beskikbaar in die bedryfstelsel van die besoeker van die werf), terwyl verskeie spasies en reëlbreuke sonder enige wysiging vertoon word, byvoorbeeld:
Ek het gister gedigte geskryf
Ek wil dit vir die wêreld wys.
In plaas van 'n gansveer
Ek het besluit om die sleutelbord te neem.
Ek is om 'n rede bly oor sukses.
Ek sit, ek kyk - ek sal nie skeur nie
Oog vanaf die skerm. Die skoonheid!
Nou sal ek al my vriende bel.
Stap 3
As u tevrede is met die behoefte om die teks van die gedig self te redigeer om etikette op elke reël te plaas, rangskik dit so:
En so het vriende na my toe gekom.
En hulle sê: “Wat 'n skande!
Skaam jy jou nie, digter
Kyk jy met 'n glimlag na die monitor? '
Toe druk ek op F5 -
Kyk na die opmerkings, En ek lees met verbasing
Kort opmerking: "CERE!"
Hier is die tag
word voor die lyn geplaas onmiddellik na die dubbele spasiëring, en die etiket
- voor die lyn onmiddellik na die enkele reël. Die lettertipe in die gedig wat so uiteengesit word, verander, anders as die vorige geval, geensins nie. Die sluiting van albei etikette is wenslik, maar nie nodig nie.
Stap 4
As u webwerf 'n Content Management System (CMS) MediaWiki of soortgelyk gebruik, gebruik die merker om die gedigte te plaas. Dit moet gesluit word. Dit werk op dieselfde manier as die etiket
in HTML, maar beïnvloed nie die voorkoms van die lettertipe nie. Byvoorbeeld:
Toe sit ek twee uur, Moedeloos haar oë laat val, En hy kyk na sy gedigte, En 'n traan loop oor my wang.
Die leser het die poësie uitgejou, Die gedigte is nie deur vriende aanvaar nie.
En ek was hartseer en het gedink:
Is ek regtig 'n middelmatigheid?
